Het paar van Weerdinge

De aarde heeft hun namen doen vergeten.
Een man en nog een man, omarmd in het water. De een
volledig op de rechtervoet na. De ander mist vingers,
heeft een gescheurde hiel. In de vitrine hapert
kleding, als een messteek in de borst.

Dat het altijd zo mag blijven, even kwetsbaar
als de moeder die zojuist de was heeft opgehangen:
een broek, een jas, twee paar sokken.
En dan gaat het ook nog regenen.

De opbrengst in het voorbijgaan is dat je
onopgemerkt vriendschap sluit met het licht,

klaagt over verloren idealen, dingen die er niet toe doen.
Elk jaar opnieuw leg je een stuiver op het mierepad.

© Luuk van Zutphen